Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Twitter | Facebook | Google+ |

Διαφήμιση

Διαφήμιση

Γεμιστά της τεμπέλας, τέλος το τουρλού ταβά

της Κικής Τριανταφύλλη Μαγειρικές ιστορίεςγεμιστά της τεμπέλας, τουρλού ταβά, ρατατούιγ

Τα γεμιστά της «ψυχαναγκαστικής»… τεμπέλας είναι μάλλον πιο ωραία στο μάτι (photo: Κική Τριανταφύλλη)
Τα γεμιστά της «ψυχαναγκαστικής»… τεμπέλας είναι μάλλον πιο ωραία στο μάτι (photo: Κική Τριανταφύλλη)

Είπα να φτιάξω ένα ιμάμ σήμερα, βρήκα χθες πολύ ωραίες μελιτζάνες στον μανάβη, από δω από την περιοχή μας, κορινθιακές, στρουμπουλές, τρυφερές όλο γλύκα.  Τι είπα; Ιμάμ; Απαπαπαα, και μόνο στη σκέψη του ιμάμη και του σουλτάνου, που θα του αρέσει πάω στοίχημα, κι ας πέφτουν λιπόθυμοι από το πολύ λάδι, το ξεγράφω· όχι το νόστιμο φαγητό, από τα πιο λαχταριστά λαδερά του ελληνικού καλοκαιριού είναι, το όνομά του θα διαγράψω για ένα διάστημα από τη μνήμη μου, γιατί δεν θέλω να το τρώω και να ταράζομαι. (Διαβάστε εδώ τι γράφει ο Γιώργος Μπαλγκάς και θα καταλάβετε). Θα βρω πώς θα το λέω μέχρι να ησυχάσουν τα πράγματα, γιατί θα ησυχάσουν, είναι σίγουρο, αρκεί, βέβαια, να είναι άσφαιρα τα πυρά που εκτοξεύονται από τη γείτονα και να μην καταλήξουμε πάλι με καμιά εθνική τραγωδία όπως συνέβη πολλές φορές στο παρελθόν.

Μήπως να φτιάξω ένα τουρλού ταβά; Το αγαπημένο μου είναι, αλλά κι αυτουνού το όνομα τουρκικής προέλευσης είναι. Διάφορα στο ταψί σημαίνει το türlü tava, υπονοώντας λαχανικά, (έχω κατά νου το μαγείρεμα «στον ταβά» της γιαγιάκας μου και το ρηχό ταψί της) και στη δική μου περίπτωση ταιριάζει ταμάμ… Μα τι έπαθα σήμερα; Με τούτα και με κείνα με πλημύρισε η συγκίνηση, ίδια με αυτή που ένιωθα σε κάθε ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, πόλη που έζησαν και καζάντισαν οι πρόγονοί μου (κι αυτό τουρκικό δάνειο, kazand αόριστος του  kazanmak, δηλαδή πλουτίζω, γράφει το λεξικό), θυμήθηκα και την τελευταία εικόνα του άρχοντα αδελφού του παππού μου.

Οταν βιάζεσαι δεν έχει χρόνο για καλλιγραφίες. Οι εργαζόμενες το ξέρουν καλά (photo: Κική Τριανταφύλλη)
Οταν βιάζεσαι δεν έχει χρόνο για καλλιγραφίες. Οι εργαζόμενες το ξέρουν καλά (photo: Κική Τριανταφύλλη)

Ημουν λιγότερο από 10 ετών, όταν τον αντίκρυσα πετρωμένο σε ένα μπαλκόνι ξενοδοχείου κοντά στην Ομόνοια με ένα σακάκι ρόμπα πάνω από τις πυτζάμες του, αυτόν που ήταν ο πιο ωραίος (κι ας ήταν ηλικιωμένος), ο πιο κομψός και καλοντυμένος συγγενής, και έμενε στη Μεγάλη Βρετανία όταν ερχόταν στην Αθήνα. Η έκφρασή του έμεινε αποτυπωμένη στη μνήμη μου. Χρόνια αργότερα θα καταλάβαινα ότι ήταν έκφραση απόλυτης απελπισίας, για μια απώλεια που δεν μπορούσε να διαχειριστεί. Και δεν έζησε πολύ μετά από αυτό. Ηταν και η δική του μια από τις πολλές ιστορίες των διωγμών του 1964, που είχαν τις ρίζες τους στα Σεπτεμβριανά του 1955, όταν δεν έγινε εφικτό να ξεριζωθεί ο ελληνισμός από την Πόλη.

Γιατί σας τα λέω τώρα εγώ όλα αυτά; Εγώ για φαγητό θέλω να σας μιλήσω. Για το φαγητό που γλυκαίνει τους ανθρώπους, τους μαλακώνει, τους ενώνει. Δεν έχω τίποτα εναντίον του τουρκικού φαγητού, ίσα – ίσα το λατρεύω, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα βρίσκω την οθωμανική κουζίνα ανώτερη από τη δική μας. Επίσης έχω φίλους Τούρκους, ανθρώπους εξαιρετικής κουλτούρας και ποιότητας, που ξέρω ότι υποφέρουν από όσα συμβαίνουν πάλι τώρα, όπως κι εμείς εδώ. Θα περάσει κι αυτό, είμαι σίγουρη, μέχρι τότε όμως δεν θα λέω τουρλού ταβά ούτε ρατατούιγ, γαλλιστί, γιατί δεν είναι.

Αν και όχι τόσο εμφανίσιμα, είναι πεντανόστιμα, επιβεβαιώνω (Κική Τριανταφύλλη)
Αν και όχι τόσο εμφανίσιμα, είναι πεντανόστιμα, επιβεβαιώνω (Κική Τριανταφύλλη)

Γεμιστά της τεμπέλας, θα το ονομάσω, γιατί κι έτσι μπορείς να το δεις αφού έχει ρύζι στον πάτο, για να ρουφήξει γεύσεις και αρώματα από τα λαχανικά, που το σκεπάζουν, και να γίνει τραγανό καθώς θα ψήνεται. Δεν χρειάζεται να ανοίγεις τα λαχανικά, να αδειάζεις την σάρκα τους και να τα ξαναγεμίζεις. Κάντε το και θα με θυμηθείτε. Και δεν είναι απαραίτητο να τα αραδιάσετε κάθετα σε ισόπαχες ροδέλες. Οπως να είναι βάλτε τα, αρκεί να είναι κομμένα περίπου στο ίδιο μέγεθος. Πάω να μαγειρέψω, γεια σας. Και το υπόσχομαι, όταν καταλαγιάσουν τα πράγματα θα κάνω πάλι το ταξίδι τάμα στην αγαπημένη μου Πόλη. 

Τα υλικά

  • Για ένα μέτριο ταψάκι, χρειάζομαι: 2 μελιτζάνες αργίτικες, 2 πατάτες (δεν βάζω πια πατάτες, τις αντικατέστησα με γλυκοπατάτες), 2 ξερά κρεμμύδια, 1 μεγάλη πιπεριά Φλωρίνης ή δύο κέρατα, 2 χοντρά κολοκυθάκια, 2 σφιχτές ντομάτες, όλα περίπου με την ίδια διάμετρο, και 1,5 φλ του καφέ ρύζι για ριζότο.
  • Επίσης: 5 σκελίδες φρέσκο σκόρδο κομμένες στα δύο (βγάζω το φύτρο τους), μπόλικα αρωματικά, δενδρολίβανο, ρίγανη, θυμάρι, μαϊντανό, βασιλικό και δυόσμο, που έκοψα από τα γλαστράκια μας στην αυλή. Ο τελευταίος μπήκε κατά λάθος την πρώτη φορά αλλά ταίριαξε θαυμάσια με όλα τα υπόλοιπα.
  • Σε ένα μεγάλο ποτήρι με ζεστό νερό διαλύω 1 κ.τ.σ. μπελτέ μηλέικο (Παπικινέ που είσαι να δοκιμάσεις τη νοστιμιά…), ½ κ.τ.γλ. νιφάδες καυτερής πιπεριάς τσίλι (ή μπούκοβο) και μισό κύβο λαχανικών, βιολογικό.
  • Χρειάζεται επίσης αλατοπίπερο και ½ φλ τσαγιού ελαιόλαδο.

Η παρασκευή

Ξεπλένω καλά το ρύζι και το αφήνω για λίγη ώρα σε ένα μπολ με νερό.

Πλένω και στεγνώνω τα λαχανικά, και τα κόβω περίπου σε ίδια κομμάτια (στην OCD ή ψυχαναγκαστική… εκδοχή τους, που μπορείτε να δείτε εδώ, τα κόβω σε ροδέλες με περίπου το ίδιο πάχος και τα βάζω σε χωριστά πιάτα, για να τα στήσω εναλλάξ κάθετα και κυκλικά). Τα πασπαλίζω με αλατοπίπερο, ρίγανη και τα μισά ψιλοκομμένα αρωματικά.

Σουρώνω το ρύζι, το ρίχνω στον πάτο του ταψιού και από πάνω τακτοποιώ τα λαχανικά. Προσθέτω τον ζωμό, το ελαιόλαδο και πασπαλίζω με τα υπόλοιπα ψιλοκομμένα αρωματικά, φροντίζοντας ώστε τα υγρά να είναι τόσα ώστε να καλύπτουν τα λαχανικά αλλά να μην ξεχειλίζουν.

Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο, αρχικά στους 200 βαθμούς και αργότερα στους 180, για περίπου 45 λεπτά. Προσέξτε να μην καεί η επιφάνεια των λαχανικών, αν δείτε ότι σκουραίνουν σκεπάστε τα με ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο ή λαδόχαρτο. Τελευταία άρχισα να τα σκεπάζω εξαρχής και στο τέλος να τα ξεσκεπάζω για να ροδίσουν.

Σημείωση

  • Εκτός από αυτά τα λαχανικά, μπορείτε να προσθέσετε και όποιο άλλο καλοκαιρινό λαχανικό έχετε στο ψυγείο, όπως πράσο, καρότο ακόμα και φασολάκια ή και μερικά σπυριά αρακά.
  • Ενα δροσερό ροζέ, μια ευγενική ρετσίνα ή ένα μοσχοφίλερο είναι ότι πρέπει για να συνοδεύσετε αυτό το λαχταριστό φαγητό. Κι μην ξεχάσετε να ψήσετε στο γκριλ φέτες από χωριάτικο ψωμί, να τι ραντίσετε ελαφρά με λίγο ελαιόλαδο και να τις πασπαλίσετε με χοντρό αλάτι

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πρόσφατα άρθρα της Κικής Τριανταφύλλη

Πρόσφατα άρθρα στην κατηγορία 'Μαγειρικές ιστορίες'