Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Αύριο το πρωί ραντεβού για πρωινό στην Πούντα, εντάξει; Δόθηκε το σύνθημα και να 'μαστε οι τρεις μας στην πιο ατμοσφαιρική αυλή της Φολεγάνδρου. Ο Πίττας αποφάσισε να πιει σκέτο καφέ, κάνει δίαιτα λέει, κι εγώ (όπως συνήθως) διάλεξα το μάλλον πιο απλό και άχαρο, σε σχέση με τα άλλα, πιάτο του μαγαζιού. Χτυπάς δυο αυγά, προσθέτεις κομματάκια φρέσκιας ντομάτας, αλατοπίπερο, τα ρίχνεις στο τηγάνι, ψήνεις μπρος-πίσω και έτοιμη η ομελέτα.

Οταν, όμως, εμφανίστηκε η σαλάτα του Ρουσουνέλου στο τραπέζι, τρία πιρούνια κονταροχτυπήθηκαν στον αέρα. Είναι απλή μα πάρα πολύ νόστιμη και κάθε μπουκιά κρύβει μια αρωματική έκπληξη. Να, ιδού πώς:

Στο πιάτο βάζεις 1-2 φέτες ψωμί ολικής, πολύσπορο κατά προτίμηση, καλά φρυγανισμένο. Τοποθετείς από πάνω ώριμη αλλά σφιχτή ντομάτα κομμένη σε ροδέλες, ραντισμένη με ελαιόλαδο και αλατισμένη ελαφρά, ρίχνεις επίσης μερικές μαύρες ελιές και κάπαρη τουρσί. Την εμπλουτίζεις με ένα αυγό μάτι και με λεπτές φέτες από κατσικίσιο τυρί, που μπορεί κι αυτό να είναι ψημένο. Ειδικά για το τυρί θα έλεγα ότι το πρωί είναι προτιμότερο να έχει πιο απαλή γεύση ενώ αν σερβιριστεί το μεσημέρι ή το βράδυ (μαζί με ένα ποτήρι δροσερό κρασί) μπορεί να είναι πιο πικάντικο.

Και τώρα αρχίζουν τα ωραία. Μερικά φυλλαράκια ρόκας, τα πιο μικρά από το ματσάκι που έχεις στο ψυγείο, βελόνες από φρέσκο δενδρολίβανο - διαλέγεις από το κλαδάκι τις πιο τρυφερές - ρίγανη και θρούμπι κάνουν τη διαφορά σ' αυτή την ωραία σαλάτα. Αλλά δεν χρειάζεται να περιοριστεί κανείς σ' αυτά. Βάζεις ό,τι αρωματικό έχεις, φρέσκα από τη γλάστρα και αποξηραμένα μαζί. Το μυστικό κρύβεται στην ποσότητα. Λίγο από το καθένα θέλει για να δημιουργηθεί η έκπληξη στον ουρανίσκο.

Στην Πούντα, όμως, ξέρουν να δημιουργούν τέτοιες και άλλες αισθητικές εκπλήξεις. Το μαγαζί είναι πολύ μικρό. Περνάς μέσα από την κουζίνα και βρίσκεσαι σε μια εσωτερική αυλή-παράδεισο, όπου Γερμανοί και άλλοι Βορειοευρωπαίοι τρώνε και πίνουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, μιλώντας χαμηλόφωνα.

Όταν όμως την κουζίνα την φροντίζει μια Δανέζα, όπως η Λίζμπε, καθυστερείς να βγεις έξω γιατί το μάτι σου κολλάει στα κεραμεικά σκεύη που είναι τοποθετημένα σε ράφια γύρω γύρω. Και τα θέλεις όλα. (Τα πουλάει.)

Στα δικά της κεραμεικά σερβίρεται το φαγητό και τα ροφήματα που προσφέρει το μαγαζί, τα ίδια όμως έχουν γίνει επίσης φωτιστικά και βαζάκια. Εννοείται ότι στην Πούντα κάνουν ανακύκλωση. Σε μια άκρη είδα χαρτοκιβώτιο στο οποίο συλλέγονται, χωριστά από άλλα σκουπίδια, τα χάρτινα σουπλά. Η Λίζμπε αγάπησε τη Φολέγανδρο όταν ήρθε για πρώτη φορά πριν από 30 χρόνια και για μια δεκαετία περίπου ερχόταν κάθε χρόνο για διακοπές. Μετά αποφάσισε να εγκατασταθεί εδώ και μαζί με τον έλληνα σύντροφό της έφτιαξαν στη Χώρα αυτή την όαση.