Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μπορεί να ξεκίνησε αιώνες πριν σαν τεχνική για να μη χαλάει το κρασί (μπόλικα μπαχαρικά έσωζαν την κατάσταση λόγω κακής εμφιάλωσης), το ζεστό κρασί των Χριστουγέννων (mulled wine για τους Βρετανούς, glühwein για τους Γερμανούς) το βρίσκεις παντού: σε υπαίθρια πανηγυράκια, μπαρ και στολισμένα καφέ, όμως το καλύτερο και περισσότερο το βρίσκεις σπίτι μας. Η αρχή έγινε με τον στολισμό του δέντρου και επαναλαμβάνεται σχεδόν κάθε βράδυ. Τα βασικά: κρασί (ακόμα κι αν δεν είναι άριστης ποιότητας, η ζάχαρη και μπαχαρικά βελτιώνουν τη γεύση), πορτοκάλι, ζάχαρη και κανέλα. Για τα υπόλοιπα, παίξτε με ό,τι υπάρχει στα ντουλάπια και σας φαίνεται ταιριαστό, μόνο μια δοκιμή θα σας πείσει:

Για περίπου 8 κούπες:

Ζέστανα την εστία ενώ στα γρήγορα καθάρισα τα πορτοκάλια, κρατώντας τις φλούδες, που τις έκοψα σε λωρίδες με όσο το δυνατόν λιγότερη σάρκα επάνω τους. Έστυψα τα πορτοκάλια και άδειασα τον χυμό μαζί με το κρασί σε μια βαθιά, βαριά κατσαρόλα (μια μαντεμένια είναι ό,τι καλύτερο αλλά και εκείνη για τις σούπες μας κάνει).

Περίμενα ώσπου να ζεσταθούν κάπως και έριξα τις φλούδες, τα ξύλα της κανέλας, τα γαριφαλόκαρφα και τη ζάχαρη μέσα ξεκινώντας το ανακάτεμα απευθείας για να λιώσει η ζάχαρη. Βρήκα και λίγο τζίντζερ - μέσα και αυτό, τριμμένο.

Σκέπασα την κατσαρόλα για 20 λεπτά σε μεσαία φωτιά - δεν πρέπει να βράσει - και, μόλις άρχισε να ζεσταίνεται αρκετά, χαμήλωσα τη φωτιά κατά πολύ, στην πρώτη σκάλα, και το άφησα ήσυχο για περίπου μία ώρα. Άνοιξα βέβαια το καπάκι για 10 λεπτά πρώτα, να μοσχομυρίσει το σπίτι από κουζίνα μέχρι μπαλκόνι.

Δοκιμάζοντας αργότερα πρόσθεσα λίγη ζάχαρη ακόμη (θα χρειαστεί αν το κρασί είναι ξηρό). Προς το τέλος και λίγο κονιάκ, μου φάνηκε πως ταίριαξε πολύ.

Στην κούπα: μία φλούδα πορτοκάλι, κρασί μπόλικο και λίγη κανέλα σε σκόνη. Στη δική μου και λίγο τζίντζερ παραπάνω.