Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Η χειρότερή μου, όταν δεν έχω ούτε τον ελάχιστο χρόνο, έστω τα δέκα εκείνα λεπτά που τα πάντα γύρω ησυχάζουν και είσαι στον κόσμο μόνος με την κούπα, τον χειμώνα, ή το παγωμένο ποτήρι σου, τώρα, στις ζέστες. Ο πρωινός καφές συνήθεια σταθερή και αδιαπραγμάτευτη και πάντοτε προσπαθώ να του δίνω κάτι παραπάνω, να τον αλλάζω λίγο - όπως και να το δεις, είναι η πρώτη γεύση και η αρχή της μέρας. Ο δε κυριακάτικος, νωρίς το πρωί ή το απόγευμα, τον τελευταίο καιρό είναι η χαρά του πειραματισμού (μου). Ξύπνημα ή σήκωμα από το μεσημεριανό τραπέζι λίγα λεπτά νωρίτερα από τους άλλους κι όμως τόσα χαμόγελα, ευχαριστώ και ανυπόμονα, θορυβώδη καλαμάκια λίγο μετά, που πείθομαι πως άξιζε τον κόπο. Το τελευταίο μου κόλπο: ζεστός καφές, παγωτό, γάλα και πάγος. Κάπως έτσι:

(Για δύο μεγάλα ποτήρια) 

Προαιρετικά

Ετοιμάζω δύο φλιτζάνια γαλλικού καφέ όσο το παγωτό μαλακώνει εκτός ψύξης. Μαζί με όλα τα υλικά, τον πάγο, τον καφέ, το μισό φλιτζάνι γάλα και, αν θέλω να το παρακάνω σε γλύκα, τη ζάχαρη, το αδειάζω στο ποτήρι του μπλέντερ. Αν δεν διαθέτω, μία φραπιέρα ή ένα μίξερ - ράβδος με καλύπτει περίφημα. Καλό ανακάτεμα μέχρι να ενωθούν και να προκύψει ρόφημα πηχτό.

Αν δεν με ικανοποιεί η υφή, προσθέτω παγωτό για να το σφίξω ή γάλα για να αραιώσει. Αν θέλω να κερδίσω χαμόγελο διαρκείας, συμπληρώνω με μία κουταλιά παγωτού στην κορυφή του ποτηριού και πασπαλίζω με λίγο κακάο.

Για τους μπόμπιρες της παρέας, όπου καφές μπαίνει σοκολάτα ζεστή - εκεί να δεις χαμόγελα!

[Η Μαριάννα Μπούτου είναι φίλη bostanistas]