Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Μία μοσχομυρωδάτη οικοτεχνία, δύο άνθρωποι με όρεξη, γνώση και μεράκι και ένα εξαιρετικής ποιότητας χειροποίητο σαπούνι. Ο λόγος για το «Παραδοσιακό εργαστήρι Λεβιδίου» στην Αρκαδία, όπου η Ντιάνα Παπαγεωργοπούλου και σύζυγός της, Λάμπης, παράγουν ημερησίως μόλις εξήντα πλάκες του οικολογικού σαπουνιού «Της Eλιάς» αποκλειστικά από παρθένο ελαιόλαδο.

Καθηγήτρια ξένων γλωσσών και επί σειρά ετών διευθυντής πολυεθνικών εταιρειών αντίστοιχα, ώσπου αποφάσισαν να ζήσουν σε ηπιότερους ρυθμούς επιστρέφοντας στα προϊόντα της γης. Η απόφαση για την παρασκευή σαπουνιού κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν, καθώς για τον Λάμπη αποτελεί συνέχεια της οικογενειακής παράδοσης. «Ο παππούς μου, Γιάννης Μπουρνιάς, έφτιαχνε σαπούνι στην Καλαμάτα από το 1920 με την ίδια ψυχρή μέθοδο που χρησιμοποιούμε κι εμείς σήμερα». Εδώ και τέσσερα χρόνια, από το 2008, αξιοποιούν ως πρώτη ύλη το ελαιόλαδο που παράγεται στους οικογενειακούς ελαιώνες τους σε Κορωπί και Ακράτα. Χωρίς καμία χημική επεξεργασία φτιάχνουν σαπούνι πλούσιο σε γλυκερίνη, οικολογικό και βιοδιασπώμενο.

Ο Λάμπης αναλύει τη διαδικασία παραγωγής εξηγώντας πως «καλό σαπούνι» είναι εκείνο που προέρχεται από ελαιόλαδο και μόνο, που δεν έχει υποστεί καμία βιομηχανική παρέμβαση, καταστροφική για τα ευεργετικά στοιχεία του. Η φυσική σαπωνοποίηση του ελαιόλαδου γίνεται αναμειγνύοντάς το με ακριβείς ποσότητες σόδας και νερού. «Αυτό είναι όλο», ξεκαθαρίζει, «δεν πραγματοποιείται βρασμός. Χρησιμοποιούμε απλώς θερμότητα με τη βοήθεια της οποίας οι πρώτες ύλες αντιδρούν μεταξύ τους σε μια πολύωρη διαδικασία μέσα στο καλούπι, όπου παράγεται και παραμένει στο σαπούνι η γλυκερίνη». Η μέθοδος αυτή, γνωστή ως ψυχρή ή άθερμη, είναι χρονονοβόρα, θέλει μεράκι και όρεξη αλλά εξασφαλίζει φυσικά και ποιοτικά προϊόντα.

Το σαπούνι «Της Eλιάς» είναι πιστοποιημένο από το Γενικό Χημείο του κράτους, που το χαρακτήρισε ως «σαπούνι εξαιρετικής ποιότητας με μηδενικό αλκάλι». Περιέχει ελαιόλαδο κατά 94%, σόδα, αποσταγμένο νερό και καρυδέλαιο σε ποσοστό 6%. Το καρυδέλαιο ως συστατικό εξασφαλίζει πλούσιο αφρό για το παραγόμενο σαπούνι ενώ το χρώμα και η μυρωδιά του παραμένουν άθικτα μετά την έξοδό του από το καλούπι. Καταλαβαίνει κανείς αυθωρεί δε πως έχει φτιαχτεί «με το χέρι» σε όλα τα στάδια, γεγονός που το επιβεβαιώνουν ο Λάμπης και η Ντιάνα: κόβεται, γωνιάζεται, σφραγίζεται και τυλίγεται από τους ίδιους, αφού περάσει ο απαιτούμενος χρόνος ωρίμανσης και ξήρανσης.

Η παρασκευή του γίνεται με «ό,τι έχει περισσέψει από το ελαιόλαδο της περασμένης σοδειάς», σύμφωνα με τον Λάμπη. «Κατάλληλο λάδι για σαπωνοποίηση είναι εκείνο που περιέχει οξέα και αυτά εξασφαλίζονται μόνο με την πάροδο του χρόνου ή από συγκεκριμένες ποικιλίες». Επομένως τίποτα δεν πάει χαμένο, αφού η μέθοδος παραγωγής δεν αφήνει κανένα κατάλοιπο. Ακόμα και το τρίμμα που προκύπτει από το γώνιασμα των πλακών τοποθετείται σε πουγκιά, ιδεώδη για τον καθαρισμό των ρούχων στο πλυντήριο - ένα μόνο δείγμα των χρήσεων για τις οποίες ενδείκνυται.Το πλύσιμο του προσώπου, των μαλλιών και του σώματος ακόμα και το ξύρισμα μπορούν να βασιστούν αποκλειστικά στη χρήση του σαπουνιού αυτού ενώ δρα ευεργετικά σε άτομα με ευαίσθητο, ατοπικό δέρμα.

Σύμφωνα με το ζευγάρι των παραγωγών, τα σημερινά βιομηχανικά προϊόντα καθαρισμού μακροπρόθεσμα αποδεικνύονται επιβλαβή για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Οι ιδιότητές τους βασίζονται αποκλειστικά σε χημικά πρόσθετα, αφριστικά ή αρωματικά. «Το σαπούνι που έχει παραχθεί με φυσικές μεθόδους έχει το κλασικό ημίλευκο χρώμα ενώ η μυρωδιά του είναι εκείνη της "φρεσκάδας" χωρίς έντονα αρώματα. Οι ουσίες που περιέχουν τα περισσότερα σαπούνια του εμπορίου, σε συνθήκες ενός ζεστού ντουζ για παράδειγμα, απελευθερώνονται με αποτέλεσμα να εισπνέουμε άκρως βλαβερά στοιχεία», εξηγεί ο Λάμπης Παπαγεωργόπουλος.

Το σαπούνι «Tης Eλιάς» έχει αφήσει τα ίχνη του σε Γερμανία, Καναδά και Γαλλία μέσα από το δίκτυο των φίλων του και όσων το έχουν χρησιμοποιήσει. Είναι διαθέσιμο σε συγκεκριμένα καταστήματα, τα στοιχεία των οποίων βρίσκονται στην πληρέστατη ιστοσελίδα του εργαστηρίου.