Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Κάθε τόπος είναι οι άνθρωποι που τον διάλεξαν για σπίτι τους. Αυτό στριφογυρνάει στο μυαλό μου, ενώ περιμένω το πλοίο της επιστροφής στο λιμάνι του Αγίου Ανδρέα, για πέμπτη συνεχόμενη φορά μέσα σε 5 χρόνια.

Υπάρχουν, που λέτε, στην Αστροπαλιά ορισμένοι άνθρωποι που την διάλεξαν για σπίτι τους από νωρίς, σαν τη Διονυσία Παπανικόλα. Ζαχαροπλάστρια ολκής, με το κοντέρ να έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα δημιουργίας σε γνωστά συνοικιακά και μη μαγαζιά της πρωτεύουσας, κάποια στιγμή τα πήρε όλα κι έφυγε. Και κουβαλώντας μια πολύτιμη εμπειρία χρόνων, έστησε ένα νέο ζαχαροπλαστείο στην πανέμορφη χώρα του νησιού της.

«Ζαφορά» το έβγαλε, από την ξακουστή άγρια ζαφορά που φυτρώνει στις βορινές πλαγιές των βουνών και μαζεύεται κάθε φθινόπωρο από τους ντόπιους. Με όρεξη για δουλειά που καλπάζει, η Διονυσία, πειραματίζεται διαρκώς κι έτσι, εκτός από τα κλασικά της γλυκά (σοκολατόπιτα και σουφλέ σοκολάτας που «σκοτώνουν», μους που σου τρέχουν τα σάλια), γεννά κάθε καλοκαίρι και κάτι ξεχωριστό.

Φέτος την άνοιξη, λοιπόν, η Διονυσία άρχισε να μαζεύει ροδοπέταλα. Αυτό που είχε στο μυαλό της για το καλοκαίρι ήταν ένα red velvet cake με απόσταγμα τριαντάφυλλου. «Όχι τα πρώτα που ανθίζουν, τα δεύτερα πρέπει να μαζέψεις, γιατί είναι πιο κόκκινα», μου είπε. Στην παρέα, μετά τη δοκιμή, ακούστηκε η βαρύγδουπη ατάκα «είναι το καλύτερο γλυκό που έχω φάει ποτέ», με τη Διονυσία να απαντάει «και πέρσι με το κρουασάν πραλίνα αυτό είπες».

Στην πραγματικότητα δεν ξέρω ποιο απ' όλα τα γλυκά της Διονυσίας είναι το καλύτερο που έχω δοκιμάσει ποτέ. Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα, είναι πως σε συγκινεί πολύ να βλέπεις έναν άνθρωπο να κάνει με τόσο πάθος αυτό που αγαπά, στον τόπο που τον διάλεξε για σπίτι του.

Αν βρεθείτε στην Αστυπάλαια, ρωτήστε στους μύλους της χώρας για τη Ζαφορά της Διονυσίας και θα σας πουν.

* Ο Σωτήρης Μπούτος είναι φίλος-αναγνώστης του bostanistas.gr