Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Διαβαστε

11 χρόνια Φεστιβάλ Οινοξένεια

Διαφήμιση

Twitter | Facebook | Google+ |

Διαφήμιση

Κρασί, πίτσα και Ζαν Ρενό

της Χριστίνας Ταχιάου Θεσσαλονίκη

“Έχει live τζαζ στο Mandola το απόγευμα της Κυριακής. Πάμε;” Πάμε. Πρέπει να σας πω, ότι δεν ξέρω τι γίνεται στην Αθήνα, αλλά στη Θεσσαλονίκη τα απογεύματα της Κυριακής είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα απ' τα βράδια της. Τότε μαζεύεται ο κόσμος σε μπαρ, καφέ και ταβέρνες, τρώει, πίνει, ακούει μουσική, γλεντάει. Νωρίς το βράδυ επιστροφή σπίτι και προετοιμασία για την επόμενη ημέρα.

Το Mandola είναι ένα πολύ ωραίο εστιατόριο στα Λαδάδικα, την περιοχή όπου συντελείται ένα ποιοτικό revival, μετά από κάποια χρόνια καγκουριάς. Όμορφοι χώροι, κεφάτος κόσμος, καλή μουσική κι ωραίες γεύσεις παραχωρούν τη θέση τους στις αρπαχτές των περασμένων ετών. Δεν έχω ιδέα αν το Mandola είναι μαμίσιο, μεταμοντέρνο, hip ή funky. Στο χωριό μας δεν τρελαινόμαστε για ταμπέλες του είδους. Μας αρέσει ένα μέρος; Πάμε. Δεν μας αρέσει; Ε, δεν πάει να μας πιπιλίζετε το κεφάλι πόσο χάι είναι; Δε θα πάμε ποτέ!

Για το live, οι πόρτες και τα τζάμια του Mandola ήταν ορθάνοιχτα, τα τραπέζια γεμάτα, οι σόμπες “μανιτάρια” έφτιαχαν ζεστή ατμόσφαιρα κι απολαύσαμε ένα πάρα πολύ καλό live απ' τους Jazz Frequency Quintet. Ο σαξοφωνίστας ήταν σωσίας του Ζαν Ρενό στην εποχή της “Νικίτα”. Σωσίας, λέμε! Με το ελαφρώς ντροπαλό ύφος του. Η μπάντα “δεμένη”, τα κομμάτια σοφά επιλεγμένα, από μπόσα νόβες και κλασικά τζαζ μέχρι Στίβι Γουόντερ και μπλουζ.

Κι ας έκανε κρύο, κι ας έβρεχε, η ατμόσφαιρα ήταν υπέροχη. Βοηθούσε σε αυτό το promotion των κρασιών mylos της Οινοποιίας Vegoritis από το Αμύνταιο.

Και η πίτσα που προσφέρει το Mandola. Μιλάμε για την πάαααααααρα πολύ λεπτή ζύμη, την κλασική ιταλική. Τη δοκίμασα δυο ώρες μετά το σερβίρισμα. Αν έχετε το Θεό σας, ήταν υπέροχη, δυο ώρες μετά! Εν τω μεταξύ, επειδή το μαγαζί δεν έχει και πάρα πολλά τραπέζια, καθόμασταν με μια άλλη παρέα. Σε κάποια στιγμή, ο ένας από την παρέα μας ρώτησε αν πειράζει να πάρει ένα κομμάτι απ' αυτά που καθόντουσαν ανέγγιχτα στην πίτσα μας. “Φυσικά”, του είπαμε. Ε, το τι το χάρηκα αυτό, δε λέγεται. Επιτέλους, αρχίσαμε να γινόμαστε αληθινά κοινωνικοί, να μην ντρεπόμαστε να δείξουμε στους άλλους τις ανάγκες μας!

Mandola, Κατούνη 19, Λαδάδικα
Vegoritis Οινοποιία, Αμύνταιο Φλώρινας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Πρόσφατα άρθρα της Χριστίνας Ταχιάου

Πρόσφατα άρθρα στην κατηγορία 'Ειδήσεις'