Θεσσαλονίκη: Το μικρό λιβάδι στην πόλη

της Χριστίνας Ταχιάου 19 Ιουνίου 2014 • αστική κηπουρική, κήπος, Θεσσαλονίκη, ανάπλαση

Έχουμε την τύχη στη Θεσσαλονίκη να ζούμε την πιο επιτυχημένη αστική ανάπλαση των τελευταίων ετών στην Ελλάδα: τη Νέα Παραλία. Κι όταν λέω να «ζούμε την ανάπλαση», το εννοώ.

Ζούμε την Νέα Παραλία κι απολαμβάνουμε πρωτόγνωρα, για κέντρο μεγαλούπολης, πράγματα: λιμνούλες με ψάρια και νούφαρα κι εδώ και λίγους μήνες έχουμε και λιβάδι. Μάλιστα, λιβάδι, κανονικό, με άγρια βλάστηση, αγριόχορτα, παπαρούνες και αγριολούλουδα.

Πρόκειται για τον «Κήπο των Εποχών», όπως ονομάζεται το πάρκο αυτό, και διαμορφώνεται με φυσική βλάστηση του ελληνικού τοπίου, με διαδρόμους ενδιάμεσα, μικρό αμφιθέατρο για εκδηλώσεις και καθιστικά. Σε αυτόν θα βρεις αγριολούλουδα χιονισμένων κορυφών, ανθεκτικά ξερόφυτα βράχων, μυρωδάτα βότανα άγριων λόφων, περικοκλάδες δασών.

Είναι ένας αστικός κήπος που φέρει έντονα την αίσθηση του εφήμερου και του μεταβλητού και τον κύκλο της βλάστησης. Μέχρι πριν λίγες εβδομάδες ήταν γεμάτος παπαρούνες. Όλη η Θεσσαλονίκη είχε φτιάξει μαγιάτικα στεφάνια από τις παπαρούνες στον «Κήπο των Εποχών».

Λίγο παρακάτω, είναι ο «Κήπος του Απογευματινού Ήλιου». Σε ένα επικλινές επίπεδο έχει φυτευτεί στίπα. Πρόκειται για ένα φυτό που δεν θεωρείται ωραίο. Τώρα που έχει ανθίσει είναι κίτρινο και λεπτό, κάτι σαν κοντό σιτάρι χωρίς στάχυ. Όντως, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο κι η χρήση της ήταν ένα ρίσκο.

Όμως, όπως πολύ σωστά σκέφτηκαν οι μελετητές του έργου της ανάπλασης, αρχιτέκτονες Πρόδρομος Νικηφορίδης και Bernard Cuomo, το φυτό αυτό «συνεργάζεται» πολύ καλά με τον αέρα. Αυτή ακριβώς είναι η τσαχπινιά της στίπας: τη βλέπεις να γέρνει, να γυρνά, να ακολουθεί την κίνηση από το αεράκι που έρχεται από τη θάλασσα. Το ίδιο κάνουν και οι πίδακες από τα συντριβανάκια νερού που έχει λίγο παραπέρα. Αριστούργημα!

Η διατήρηση των φυσικών αυτών κήπων δεν είναι αυτονόητη. Απαιτείται κατάλληλη και εξειδικευμένη φροντίδα και, μέχρι στιγμής, η αντιδημαρχία Ποιότητας Ζωής του δήμου Θεσσαλονίκης τα πηγαίνει μια χαρά. Έτσι, κάθε μέρα βλέπουμε τη φύση διαφορετική: να γεννιέται, να ακμάζει, να παρακμάζει, να αναγεννιέται, να ομορφαίνει και να μαραίνεται, να στρίβει και να αλλάζει κατεύθυνση.