Έφοδος στα τείχη της Κέρκυρας
Ποιοί να 'ναι άραγε οι παράτολμοι αυτοί πολιορκητές που σκαρφαλώνουν στα οχυρωμένα τείχη της Κέρκυρας, αψηφώντας ακόμα και το εμβληματικά χαραγμένο σήμα του Λέοντος του Αγίου Μάρκου- χώρια την άγρυπνη προστασία που παρέχει στην πρωτεύουσα του νησιού ο μυροβόλος ‘Αγιος Σπυρίδων; Να’ ναι άραγε επίδοξοι Τούρκοι κατακτητές, που ποτέ τους δεν το χώνεψαν που η Κέρκυρα και τ’ άλλα Ιόνια νησιά έμεναν έξω από τη διαρκώς επεκτεινόμενη αυτοκρατορία τους, ή μήπως αδελφοί ορθόδοξοι Ρώσοι, που δεν άντεχαν να βλέπουν το πανέμορφο αυτό νησί υπό παπικό, ρωμαιοκαθολικό ή προτεσταντικό έλεγο; Αδίσταχτοι μήπως πειρατές, εξωγήινοι, τι τέλος πάντων;
Τίποτα, ευτυχώς, απ’ όλα αυτά. Ας πάει η καρδιά μας στη θέση της. Είναι φιλήσυχοι εποχικοί δημοτικοί υπάλληλοι, επιφορτισμένοι αυτόν τον καιρό, μες στις γιορτές του Πάσχα -κι ενόσω δεν είναι λίγα τ’ αμάζευτα σκουπίδια σε αρκετές γωνιές τής πόλης- να ξεριζώνουν τ’ αγριόχορτα, μαζί βέβαια και τ΄αγριολούλουδα, που είχαν το θράσος να ξεφυτρώσουν πάνω στα γιγαντιαία πέτρινα οχυρώματα του ζηλευτού νησιώτικου οικισμού. Σε τι, λοιπόν, τους έφταιξαν και τους μάραναν τους δημοτικούς άρχοντές μας τ’ άκακα αυτά χορταράκια με τ’ άνθη τους που σφύζουν από εφήμερη αλλά και τόσο χαρισματική ζωή;
Δέστε πόσο καμαρωτά στολίζουν τ’ αντικρυστά, κάπως χαμηλότερα, τείχη, στα οποία δεν έχουν ωστόσο ακόμα στηθεί απειλητικές σκαλωσιές. Δε λέω, υπάρχουν και μερικά αγριόδεντρα που ριζοβολούν στην πέτρα- η φίλη Καλή Δοξιάδη μού παρατηρεί πως είναι της οικογένειας των αϊλάνθων - και που το πληθωρικό ρίζωμά τους απειλεί να διαβρώσει το απόρθητο τόσους αιώνες τείχος. Αυτά, ναι, βέβαια, ας τα ξεπατώσουν- αν κι απ’ ό,τι είδαμε οι κατά τα άλλα ευσυνείδητοι δημοτικοί υπάλληλοι αρκούνται να τα κλαδέψουν χαμηλά στον κορμό, κι οι ρίζες μένουν άθικτες, συνεχίζοντας ενδεχομένως απτόητες το καταστροφικό τους έργο. Αλλά τ’ αγριόχορτα και τ’ αγριολούλουδα, επιμένω, τι τους πείραζαν, και δεν άφηναν επί τέλους να τα ξεράνει ο δίκαιος ήλιος του καλοκαιριού;
Μuch ado about nothing, όπως θα΄λεγαν οι φίλοι μας οι Άγγλοι που πέρασαν κι αυτοί από δω/ Πολύ κακό, πάλι και πάλι, για το τίποτα. Εν προκειμένω δε- ακόμα χειρότερα- κακό στρεφόμενο εναντίον της πιο καλότροπης και χαρίεσσας ζωής.