Bostanistas.gr : Ιστορίες για να τρεφόμαστε διαφορετικά

Με μαρμελάδα; με σάλτσα πικάντικη; με τυρί; με μέλι; μήπως με τυρί και μέλι; Τούτα τα πιτάκια, σαν μικρά ψωμιά, είναι η χαρά του αναποφάσιστου γιατί όλα τους ταιριάζουν περίφημα, από πραλίνα μέχρι σάλτσα πιπεριάς κι από μουστάρδα ως γλυκό του κουταλιού. Τα έφτιαξα σχεδόν από λάθος, είχα μίγμα για τηγανίτες σε περίσσεια και σκέφτηκα με μια-δυο προσθήκες να το κάνω ζύμη για ψωμάκια γρήγορα, χωρίς την υπομονή της μαγιάς για φούσκωμα. Από τότε η συνταγή καταγράφηκε και βγαίνει στον πάγκο όταν δεν υπάρχει τίποτα φαγώσιμο σε κατσαρόλες και ταψιά. Κι επειδή από σήμερα μισοστήνω το τραπέζι με τους μεζέδες των εκλογών (των φρονίμων τα παιδιά κλπ), μάζεψα ιδέες για τσιμπολόγημα, η Κική Τριανταφύλλη έδωσε τα κόλπα της για σπιρτάτο ντιπ κοπανιστής και αφράτο κέικ δίχρωμο οπότε τούτα τα πιτάκια συμπληρώνουν το καρέ περίφημα. Άσε που θα ευχαριστήσουν και τους - ουκ ολίγους - αναποφάσιστους της παρέας.

Για 7 με 8 πιτάκια:

Σε ένα άνετο, πλατύ μπολ ρίχνω το αλεύρι, το μπέικιν, τη σόδα, το δεντρολίβανο και το σκόρδο - αν θέλω να το συμπεριλάβω. Ταιριάζει σε πιτάκια που προορίζονται για αλμυρή γέμιση, εξίσου ωραία όμως δένει και με όλα τα γλυκά. Προσθέτω το γιαούρτι και ανακατεύω με μεγάλο πηρούνι μέχρι τα υλικά να ενωθούν. Ζυμώνω στη συνέχεια με τα χέρια μέχρι να προκύψει ζύμη αφράτη και μαλακή: αν παραείναι στεγνή προσθέτω γιαούρτι, αν μου φαίνεται υπέρ το δέον υδαρής, αλεύρι ώσπου να σφίξει.

Αλευρώνω τον πάγκο ή το τραπέζι και αδειάζω εκεί τη ζύμη. Δίνω μια-δυο στροφές ακόμα με τα χέρια μου για να μαλακώσει κι άλλο, την χωρίζω σε 7 ή 8 μέρη και τα πλάθω ανάμεσα στις χούφτες μου ώσπου να γίνουν μπαλάκια. Με τον πλάστη ή με ένα βαρύ, γυάλινο ποτήρι ανοίγω τις μπαλίτσες μέχρι να σχηματιστούν ζυμαρένιοι κύκλοι περίπου 10 εκατοστών σε διάμετρο, γύρω στον ένα πόντο παχουλοί.

Ζεσταίνω ένα μεσαίο τηγάνι σε μέτρια φωτιά, αδειάζω το ελαιόλαδο σε ένα φλιτζάνι και με πινέλο αλείφω την επιφάνεια του τηγανιού προσεκτικά. Μόλις ζεσταθεί αρκετά, τα πιτάκια περνάνε από το τηγάνι ένα προς ένα ή σε δυάδες. Ψήνω μέχρι να ροδίσουν από τη μια μεριά, αναποδογυρίζω, το ίδιο από την άλλη. Μέσα σε πέντε λεπτά είναι έτοιμα. Αν δω πως το τηγάνι στεγνώνει, ξαναβουρτσίζω με το λαδωμένο πινέλο. Αν πάλι τα πιτάκια κολλάνε στο γύρισμα, τα λαδώνω ελαφρώς και αυτά.

Στρώνω ένα πλατύ πιάτο με απορροφητικό χαρτί και τα απλώνω εκεί να στεγνώσουν αφού πασπαλίσω με αλάτι ή λίγη ζάχαρη κρυσταλλική, ανάλογα για τι προορίζω το καθένα. Αν έχω χρόνο και επιπλέον κέφια, ζεσταίνω τον φούρνο στους 180 και τους κάνω ένα γρήγορο πέρασμα, για 5 λεπτά, ίσα να τραγανέψουν, πάνω σε λαδόκολλα και σε ρηχό ταψί. Και δίχως το φούρνισμα όμως είναι μαλακά και νόστιμα, σωστό πασπαρτού, ταιριαστά από το πρωινό ως το πολύ βραδινό.

Το δικό μου αγαπημένο: με μαρμελάδα βερύκοκο (ετοιμασμένη αλα Κική Τριανταφύλλη) και κατσικίσιο τυρί, πρώτα γλυκό κι αμέσως αλμυρό.