Αχ τα αποστάγματα!
Πολύς κόσμος που δεν τον περιμένεις, νηστεύει. 40 μέρες το Πάσχα και 40 μέρες τα Χριστούγεννα. Όχι αποκλειστικά για θρησκευτικούς λόγους, αλλά για λόγους εσωτερικής αποτοξίνωσης. Εσωτερικής, όχι μόνο με την έννοια της απαλλαγής από τις τοξίνες αλλά και με την έννοια της πειθαρχίας, της διακοπής της καθημερινότητας, της απαλλαγής από τοξικές σκέψεις.
Πολλοί, πάλι, ενώ θα ήθελαν να νηστέψουν, το αποφεύγουν για λόγους σιλουέτας, διότι πιστεύουν ότι «τα ψωμοειδή παχαίνουν». Ναι, 5 ταχινόπιττες και 200 γραμμάρια χαλβά στην καθισιά, φυσικά προσθέτουν πολλές θερμίδες. Ωστόσο, υπάρχουν λαχανικά, όσπρια, πίττες με χόρτα και ψαρικά που κάνουν το νηστήσιμο τραπέζι εμπειρία.
Η νηστεία είναι μια πολύ καλή ευκαιρία επανεκτίμησης «ταπεινών» εδεσμάτων, όπως η φάβα και φτηνών μεζέδων όπως η σαρδέλα. Προσωπικά, τρελαίνομαι για φάβα κι έχω σχεδόν πάντα το καλοκαίρι στο ψυγείο μαγειρεμένη, ιδανικό συνοδευτικό για δροσερές σαλάτες. Η φάβα συνδυάζεται τέλεια με κάπαρη: λίγες πράσινες μπαλίτσες στη σκέτη, ανάλατη και χωρίς λάδι, αλοιφή, τη μετατρέπουν αμέσως σε πιάτο πρώτης τάξεως.
Οι σαρδέλες, όπως και όλα τα ψαρικά, δύσκολα κατεβαίνουν σκέτα. Όπως και να το κάνεις, το θέλουν το ποτηράκι τους. Καλό και το λευκό κρασί, αλλά σαν τα αποστάγματα, δεν έχει.
Έτυχε πριν λίγους μήνες να μου στείλουν προμήθειες φίλοι από διάφορα μέρη της Ελλάδας: ρακή, τσίπουρο και γράπα. Όλα από οικογενειακές παραγωγές, όλα αγνά, όλα λαχταριστά. Το χειμώνα συνήθιζα να πίνω τα βράδια, όταν είχα διάθεση, ένα δυο σφηνάκια (και παραπάνω, ας μην το κάνουμε τώρα ζήτημα), αλλά σαν long drink. Έχω κάτι πολύ ωραία σφηνοπότηρα, γι αυτό και προτιμώ τα αποστάγματα σε αυτά.
Φυσικά, το χειμώνα διατηρούσα τα ποτά σε θερμοκρασία δωματίου. Σε ωραίες παλαιομοδίτικες κανάτες, εκεί που «οι νοικοκυρές» κρατούν τα λικέρ που φτιάχνουν, έχω τα αποστάγματα των 40 – 45 βαθμών.
Τώρα που ο καιρός ζέστανε απότομα, θέλω και τα λευκά δροσερά, αλλά δεν μ’ ενθουσιάζουν με πάγο. Έτσι, έχω πάντα δυο τρία κομψά σφηνοπότηρα στην κατάψυξη, ώστε να μη «μείνω» από δροσιά. Επίσης, φυλάγω στο ψυγείο σε μικρά μπουκάλια κάποιες ποσότητες, ώστε να υπάρχουν προμήθειες. Αν περιμένω παρέα «για τσίπουρα», απλώς βγάζω λίγο στις κανάτες, ώστε να μη χάνεται το στιλ στο σερβίρισμα.
Κι όπως θα καταλάβατε, η νηστεία δεν είναι παρά ένα ωραίο άλλοθι για ακόμα λίγη ρακή, γράπα ή τσίπουρο!